Adaś wyczytał w mądrych filmach, że psy potrząsają łbem po to, żeby im się psia psychika oczyściła.
Wygląda na to, że jest dobry sposób na życie, a wyjątkowo dobry sposób na życie skrablisty.

Sześć osób do turnieju szału nie robi, ale gwarantuje grę bez bajów, przy sprzyjających okolicznościach (granie od siedemnastej do północy) można zagrać nawet 10 rund, czyli klasyczny turniej każdy z każdym – mecz i rewanż. Wczoraj zabrakło nam niewiele – tylko jednej rundy. Po dziewiątej Tadziu, przy mało budującym rekordzie, 1-8, powiedział dość.
Grzecznie, ale stanowczo. W tym miejscu apel do pozostałych klubowiczów, że to nie po chrześcijańsku tak napieprzać jednego zawodnika, w jakiejś zmowie. Parę tygodni temu taka postawa doprowadziła zawodnika Benego do tymczasowego rozbratu ze scrabblem. Mamy nadzieję, że za tydzień rozłąka stanie się udręką i Beny wróci do planszy.
W tym tygodniu lekcję cierpliwości musiał przyjąć Tadeiro. Liczymy na jakiś zgrabny reset.
Cierpliwość to podstawa sukcesu. Paweł Janaś czekał na zwycięstwo w klubowym turnieju prawie rok. W końcu się doczekał. Wygrał w pięknym stylu, chociaż zaczął od porażki. Później było już tylko dobrze i bardzo dobrze. Mimo rewelacyjnego wyniku (8-1), do ostatniej gry musiał walczyć o zwycięstwo turniejowe. Przed finałową rundą miał tylko punkt przewagi nad Alkamidem i McPerzem. Cała trójka miała realne szanse na zwycięstwo. Perzu do triumfu potrzebował wygranej o 18 pkt z Pawłem przy równoczesnej porażce Alkamida. Adaś musiał wygrać i liczyć na to, że Perzu nie zdobędzie 200 punktów więcej od niego. Paweł musiał po prostu wygrać. I wygrał, po walce, ale wyraźnie. W drodze powrotnej przyznał się, że zaciągnął 15 z 18 blanków, ale co tam, przecież blanki same nie grają.
Z drugiej trójki graczy zadowolony mógł być tylko Sam. Pokonał dwa razy Jolę i raz Tadzia. Ostatnia dwójka powinna jak najszybciej się zresetować, najlepiej metodą "na Wedla".